می پرست اثر ژول ماری

کتاب می پرست

بخشی از متن کتاب 

گلهای یاس در دره

از خانه قشنگ و ساده ای که سمت بیرونی دیوارهای آن را گلهای یاس و نسترن پوشانده بود، رودخانه لندر، که از لوش به جانب آزی در جریان است، مانند نوار طویلی از میان دو ردیف درختان تبریزی دیده میشد و تا تپه های کوچک مشجر، یعنی محلی که مزن برویر در انتهای پل روان میان گلها و سبزه ها از انظار محو میگردد، صدای موزون و ملایم آبشارهایی که
آسیاب های آن قسمت ایالت تورن را به کار می انداختند، شنیده میشد. درباره همین نقطه است که بالزاک تئاتر معروف خود موسوم به گل های یاس در دره را که فوق العاده دلنشین و نزد همه خانم ها گرامی و عزیز است، تدوین کرده است.
شب فرا رسیده بود ولی شبی که پس از یک روز گرم تابستانی بی نهایت ساکت و آرام بود.
شارلوت لامارش بین دو دختر خود لوئیز و کلر روی ایوان خانه خود نشسته بود دخترها دوقلو و شش ساله بودند – یکی سرخ رو با چشمانی زاغ، دیگری گندمگون با چشمانی سیاه.
مادر به دخترها گفت:
عزیزانم بیایید اینجا پیش من بازی کنید.
شارلوت لامارش بیست و پنج سال داشت نگاه صادق و بی آلایش و معصومانه او بر پاکدامنی و نجابتش گواهی میداد و پیشانی گشاده اش، که قدری از حد معمول پیشانی یک زن فراخ تر، بود فراست بی پایان و اراده محکم و استوار او را می نمایاند با اینکه قدش کمی بلندتر از حد معمول…