نمایش
9
قیمت کالا ها
Sadegh Hedayatصادق هدایت سال ۱۲۸۱ شمسی در تهران متولد شد. در سال ۱۳۰۵ به فرانسه رفت و تا سال ۱۳۰۹ مشغول تحصیل بود.
در بازگشت به ایران با استاد مجتبی مینوی، استاد بزرگ علوی و آقای مسعود فرزاد «گروه ربعه» را تشکیل داد.
اولین اثر ماندگارش را با نام «بوف کور» در سال ۱۳۱۵ نوشت. از دیگر آثار وی می توان به کتاب های: زنده به گور، سه قطره خون، علویه خانم، سایه روشن، مازیار، ولنگاوی و حاجی آقا اشاره کرد. جز این ها چندین ترجمه و آثار تحقیقی نیز از او باقی مانده است.
هدایت در تاریخ ادب معاصر نقشی ویژه دارد. چه او ست که برای نخستین بار داستان را به معنی داستان رواج می دهد.
عمده ترین ویژگی ساختاری و محتوایی نوشته های هدایت را می توان چنین بر شمرد:
درون مایه ی اغلب داستانهای وی مرگ اندیشی، پوچ گرایی، انتقاد از جامعه ی تحت استبداد و نفی خرافه پرستی است.
تصویرها و توصیفات و شخصیت ها و چهره های داستان های او اغلب رنگ ملی دارند.
نثر هدایت ساده و بی پیرایه و عاری از دشوار نویسی است. نثر وی مستحکم، منسجم و قوی مایه است.
از زبان و فرهنگ مردم به خوبی و در حد اعجاز بهره می گیرد و همین مایه ی غنای داستان هایش می گردد.
توصیفات هدایت رئالیستی، دقیق و واقع بینانه است.
هدایت به جنبه های روانی و درونی چهره ها و اشخاص داستانی خود می اندیشد. ضمن آن که از وصف ظاهر آنها در نمی ماند.
برخی از داستان های هدایت انعکاس مسائل روحی و روانی خود نویسنده است.
طنز قوی و مؤثر و انتقادی و زننده و گاه کشنده ی هدایت در سرتاسر آثار داستانی و تحقیقی وی سایه افکنده است.
اندیشه و تفکری در پس داستان های اوست که وی را متفکری اندیشمند معرفی می کند.
او بر نویسندگان پس از خود تأثیر ژرف و شگرفی نهاد.
در سال ۱۳۲۹ آخرین سفر صادق هدایت به اروپا انجام پذیرفت. وی در دوازدهم آذرماه ۱۳۲۹ با پول اندکی که از فروش کتاب هایش به دست آورده بود به پاریس رفت، و امیدوار بود که در آنجا شرایط و محیط مناسبی برای کارهای ادبی خود پیدا کند. اما در آنجا نیز با دشواری های گوناگونی روبرو شد و سرانجام در بامداد روز دوشنبه ۱۹ فروردین ماه ۱۳۳۰ در پاریس با باز کردن شیر گاز در حمام خانه خود، به حیات خویش خاتمه داد.
روز بعد دانشجویان ایرانی که در پاریس تحصیل می کردند، جسدش را در کنار خاکستر آثار چاپ نشده اش یافتند و جنازه او را تا گورستان «پرلاشز» تشییع کردند. بدین ترتیب، دفتر زندگانی چهل و هشت سالۀ یکی از بزرگان ادب ایران بسته شد.
