سرود آبشار اثر شهریار

کتاب سرود آبشار

بخشی از متن کتاب: 

چه میکشم!

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم

عاشق نمیشوی که ببینی چه میکشم

با عقل آب عشق به یک جو نمی رود

بیچاره من که ساخته از آب و آتشم

دیشب سرم به بالش ناز وصال و باز

صبح است و سیل اشک به خون شسته بالشم

پروانه را شکایتی از جور شمع نیست
عمریست در هوای تو میسوزم و خوشم

خلقم به روی زرد بخندند و باک نیست
شاهد شو ای شرارِ محبت که بی غشم

باور مکن که طعنه طوفان روزگار
جز در هوای زلف تو دارد مشوّشم

شهریار

سید محمد حسین بهجت تبریزی (۱۲۸۳ تبریز – ۱۳۶۷ تهران) متخلص به «شهریار» یکی از بزرگترین شاعران عصر حاضر است که آثارش در حافظه جمعی ایرانیان بیشترین نفوذ را داشته و کمتر کسی از مردم ایران میتوان یافت که سخنی از او به یاد نداشته باشد. شهریار در تهران درگذشت و در مقبرة الشعراء سرخاب تبریز، در کنار خاقانی و دیگر بزرگان ادب فارسی به خاک سپرده شد.

شعر معاصر ایران 

انتشارات سخن با نشر مجموعه «شعر معاصر ایران»میکوشد که به ارائه گزیده های گسترده و شاملی از چهره های برجستهٔ شعر ایران ـ از بهار و نیما تا امروز- بپردازد؛ گزیده هایی که شامل بخش اعظم آثار برجسته این شاعران باشد.