خاطرات نخستین سپهبد ایران، احمد امیراحمدی

کتاب ۲ جلدی خاطرات سپهبد احمد امیراحمدی

---

نخستین سپهبد ایران در دوران رضاشاه پهلوی.

---

از مهم ترین خاطرات تاریخ معاصر ایران.

---

احمد امیراحمدی در سال ۱۲۶۳ در شهر اصفهان و در خانواده ای نظامی و اشرافی ایرانی به دنیا آمد. وی یکی از افراد مؤثر بر پادشاهی رضاشاه پهلوی بود. سپهبد امیراحمدی از جمله افرادی بود که پشت قرآن را امضا کرد و به رضاشاه تعهد داد که حامی و پشتیبانش در راه پادشاهی باشد.

بعد از روی کار آمدن رضاشاه به سلطنت، به عالی ترین مقام ارتش، درجهٔ سپهبدی رسید.

با خانواده کلنل پسیان خویشاوند بود ( خواهرش عروس خانواده پسیان بود)، و بعد از شهادت کلنل محمد تقی خان پسیان، به کمک برادر کلنل جسد او را از رضاشاه مخفی کردند و به همین دلیل مورد خشم رضاشاه قرار گرفت. رضاشاه برای تلافی و تحقیر او سپهبد ارتش و بالاترین مقام نظامی مملکت را سرپرست بخش اطلاح نژاد اسب ارتش کرد. اما او مخالفت نکرد و پذیرفت .

سناتور علی اکبر جلیلوند، در کتاب بازیگران عصر پهلوی دربارهٔ شخصیت امیراحمدی می نویسد؛

«سپهبد امیراحمدی که بر خلاف شهرتش آدم خوش صحبت و شوخ طبعی بود. ضمن نقل داستان مغضوب شدنش به شوخی می‌گفت: از سپهبدی به درجهٔ «چهارپا بدی» ارتقا یافتم و تا شهریور ۱۳۲۰ در آن مقام در جا زدم…». 

وی در کابینه علی سهیلی و عبدالحسین هژیر، مسئولیت وزارت جنگ را برعهده داشت. فرمانداری نظامی تهران، فرماندهی پادگان مرکزی و بازرسی ارتش از جمله مسئولیت های متعدد او بود. پس از بازنشستگی به عنوان سناتور انتصابی وارد مجلس سنا شد.

او در سال ۱۳۴۴ بر اثر سرطان درگذشت.

در ادامه