اعترافات ژنرال خاطرات ارتشبد عباس قره باغی

کتاب اعترافات ژنرال

خاطرات ارتشبد عباس قره باغی  

اجداد من به علت عشق و علاقه به وطن، بعد از جنگ روس و ایران «۱۱۹۲ ـ ۱۲۰۷ شمسی» و اشغال قفقاز توسط روسها از شہر قره باغ به ایران مهاجرت کردند. در شہر تبریز در کوچه ای که نام قره باغی ها را به خود می گیرد مسکن می کنند.

من در سال ۱۲۹۷ شمسی در تبریز در همین خانه کوچه قره باغی ها دیده به جهان گشودم. پدرم کريم قره باغی که به تجارت اشتغال داشت. مدتی نماینده تجار ایرانی در حل اختلاف معاملات خارجی آنها بود. وی در سال ۱۳۰۸ درگذشت.

بعد از تحصیلات ابتدایی وارد دانشکدهٔ افسری شدم. در ابتدا استادان دروس نظامی ما در دانشکدهٔ افسری از افسران فرانسوی بودند. ولی درپایان سال اول تحصیلی به علت وجود افسران ایرانی تحصیل کرده خارج به تعداد کافی، به دستور ولايتعهد، به خدمت آنان در دانشکدهٔ افسری خاتمه داده شد.

وقتی دوره دانشکدهٔ افسری به پایان رسید. علی قوام دانشجوی رتبه يكم، حسین فردوست رتبه دوم، من رتبه سوم و فتح الله مین باشیان دانشجوی رتبه چہارم که از همان دسته مخصوص ولیعهد بودیم. که على قوام بعد از وقایع شهریور ۱۳۲۰ ارتش را ترك کرد و سه نفر بعدی تا درجه ارتشبدی رسیدیم.

انتصاب به عنوان فرماندهی

خدمت افسریم از مہر ماه ۱۳۱۷ با درجه ستوان دومی در هنگ پیادهٔ پہلوى لشكر یکم شروع گردید. که عهده دار فرماندهی گروهان مسلسل ضد هوائی هنگ بودم. از مهر ماه ۱۳۶۷ تا اردیبهشت ماه ۱۳٥۱ ریاست ستاد نیروی زمینی و از اردیبهشت ۱۳٥۱ تا مرداد ۱۳۵۲ جانشینی فرمانده نیروی زمینی را به عهده داشتم.

به علت شدت بحران اختلافات مرزی بین ایران و عراق، در مردادماه ۱۳۵۲ به فرماندهی سپاه یكم غرب کرمانشاه منصوب شده و تا ۱۲ اردیبهشت ماه ۱۳۵۳ فرماندهی را به عهده داشتم. در دولت آقای شریف امامی، و همچنین در دولت نظامی ارتشبد ازهاری وزیر کشور بودم. ضمنأ در دولت نظامی علاوه بر وزارت کشور، مدتی هم سرپرستی وزارت امور اقتصاد و دارائی را به عهده داشتم.

در تاریخ ۱۶ دیماه ۱۳۵۷ به ریاست ستاد بزرگ ارتشتاران منصوب شدم .بالاخره پس از وقایع ۲۲ بہمن ماه ۱۳۵۷ بعد ازچهارده روز اختفاء، موفق به خروج از ایران گردیدم.

در ادمه