ساختار و تاویل متن اثر بابک احمدی

کتاب ساختار و تأویل متن

این کتاب دو هدف اصلی در پیش دارد. نخستين، معرفی سه آیین جدید نظریه ی ادبی يعنی ساختارگرایی، شالوده شکنی و هرمنوتیک است، که در دهه ی گذشته زمینه و روش پژوهش در جستارهای هنری و به ویژه ادبی را تعیین کرده اند.

درباره ی این سه آیین به زبان فارسی منابع انگشت شماری در دسترس است، از این رو بسیاری از مباحث کتاب یکسر تازه می نمایند.

بخش نخست

کتاب درباره ی تکامل تاریخی روش ساختاری پژوهش متون ادبی است. بحث با زبان شناسی سوسور و منطق پیرس آغاز میشود و ادامه ی آن به شرح نظریه های ادبی اندیشگرانی میرسد چون؛

«شکلوفسکی، یاکوبسن، باختين، موکاروفسکی، اسپیتزر، پروپ، یولس، برمون و گرماس». 

در بخش دوم

از اندیشه هایی بحث شدہ است که مهم ترین نظریه پردازان ساختارگرا در سه دهه ی اخیر در زمینه ی بررسی متن ادبی ارائه کرده اند، متفکرانی چون لوی استروس، فوکو، بارت، تودورف، ژنت، کريستوا واكو.

بخش بعدی

به روش شالوده شکنی متن می پردازد که دریدا پایه گذاشته است. نقد این متفکر از «متافیزیک حضور»، اندیشه های بلوم، دمان و دیگر شالوده شکنـان و نیز نظریه های ادبی فیلسوفان پسامدرنیست چون دلوز و لیوتار در این بخش آمده است.

بخش آخر

درباره ی تکامل تاریخی و مباحث اصلی آیین هرمنوتیک است، از روش تأويل متـون مقدس تا آخرین آثار نظریه پردازان «مکتب دریافت متن». در این راه اندیشه های نیچـه، فروید، هوسرل، هیدگر، هرش، ریکور، آیزر و یاس درباره ی تأويل متن مطرح شده است. 

در ادامه