عزداران بیل اثر غلامحسین ساعدی چاپ قبل از انقلاب

مشخصات کتاب عزاداران بیل به قلم آقای غلامحسین ساعدی

• سال چاپ : ۲۵۳۶ شاهنشاهی – ۱۳۵۶
• انتشارات : آگاه
• طراح تصویر روی جلد : جلالی سوسن آبادی
• موضوع : مجموعه داستان مرتبط باهم
• قطع : رقعی
• جلد : شومیز لبه برگردان

معرفی و خلاصه کتاب عزادران بیل شاهکار استاد غلامحسین ساعدی 

محل داستان کتاب عزاداران بیل در روستایی به نام « بیل » می باشد که مشکلات و مشقت های زندگی مردم این روستا را در هشت قصه روایت می کند. قصه ها متفاوت اما شخصیت تمامی ۸ قصه یکی و از همان مردم روستای بیل به نام « کدخدا، مش اسلام، مو سرخه، پسر مش صفر و … » هستند.

شاید جالب است که بدانید، فیلم « گاو » که توسط آقای مسعود کیمیایی تهیه و ساخته شده، برگرفته و اقتباس از چهارمین قصه همین کتاب « عزاداران بیل » آقای ساعدی می باشد. 

در اینجا بخشی از قصه اول کتاب عزادران بیل را برای شما آورده ایم

کدخدا که از خانه آمد بیرون، پاپاخ ، سگ اربابی از روی دیوار باغ شروع کرد به وق وق و پرید توی کوچه. سگهای دیگر که روی بام های کوتاه بیل خوابیده بودند سرشان را بلند کردند و خرناسه کشیدند و کدخدا را دیدند که با هیکل دراز توی مهتاب راه می رود؛ سرهاشان را گذاشتند رو پاهاشان و دوباره خواییدند.

کدخدا ایستاد و گوش داد ، صدای زنگوله از بیرون ده شنیده میشد . صدای خفه و مضطربی که دور میشد و نزدیک میشد و دور ده چرخ میزد. پنجره ها همه تاریک بود . بیلی ها خوابیده بودند. آنهایی هم که بیدار بودند ، نشسته بودند توی تاریکی و مهتاب را تماشا می کردند .

پاپاخ آمد و ایستاد کنار کدخدا و بو کشید. کدخدا ایستاده بود و گوش میداد ، صدای زنگوله دور شد. کدخدا آمد طرف استخر و پاپاخ هم بد نبالش. کنار استخر که رسیدند پنجرۂ کوچکی باز شد ، کله مردی آمد بيرون .

کله توی تاریکی جنبید و گفت : کدخدا ، نصف شبه ، کجا میخوای بری ؟

کدخدا ایستاد . پاپاخ هم ایستاد. هر دو کله رانگاه کردند.

کدخدا گفت : حال ننه رمضان خرابه ، میبرمش شهر .

پنجرهٔ دیگری باز شد . کله مرد دیگری آمد بیرون و گفت : عصر که حالش خوب بود ، مگه نه ؟

کدخدا گفت : عصر خوب بود . اما حالا دیگه نیس . حالا دیگه حالش خوب نیس. راستی اگه پیر زن بمیره . چه کار بکنم ؟ ها ؟ اسلام ، چه کار بکنم ؟ پسره را چه کار بکنم ؟

اسلام گفت : حالا در چه حاله ؟

کدخدا گفت : برگشته ، رو به قبله خوابیده.

مرد اول خم شد و به اسلام گفت : می خواد ببردش شهر. بعد رو کرد به کدخدا و ادامه داد : بهتر نیس تا صبح صبر کنی ؟

کدخدا گفت :  می ترسم به صبح نرسه . من بیشتر تو فکر رمضان هستم . پیرزن دیگه تموم شده . می ترسم بچه از غصه بلایی سر خودش بیاره ، چه کارش بکنم؟ ها؟ نشسته کنار ننه ش و هی زار میزنه ، زار میزنه و گریه می کنه .

اسلام پرسید : چه جوری می بریش شهر ؟

کدخدا گفت : با گاری تو میبرمش لب جاده و ماشین پیدا می کنم .

پاپاخ که دید کدخدا گرم صحبت است . نشست کنار استخر … .